Management en behandeling van CLD vormt een aanzienlijke uitdaging in de klinische praktijk. Terwijl de oorzaken van kortstondig discomfort na moeilijkheden bij het inbrengen van de lenzen doorgaans goed worden begrepen en gepaste remedies eenvoudig zijn, vormen de symptomen van aanhoudend discomfort en het gevoel van droge ogen die naarmate de dag vordert erger worden, een minder makkelijk op te lossen probleem.

 

Management van de lensdragers vereist in deze omstandigheden een zorgvuldige, individuele beoordeling om gelijktijdig bestaande aandoeningen die het klinisch beeld zouden vertroebelen uit te sluiten, gevolgd door het vaststellen van de meest waarschijnlijke oorzaak of oorzaken, en het bepalen van de aangewezen behandelingsstrategieën (afb. 2). Het is de bedoeling te verifiëren dat de contactlens zich in een klinisch aanvaardbaar oculair milieu bevindt, zonder duidelijke gebreken aan de lens (fysiek of gedragsmatig).
Een zorgvuldige voorgeschiedenis van het zich aandienende probleem en de algemene toestand van de patiënt vormt een belangrijke eerste stap in het management van CLD. Belangrijke elementen om mee te nemen in de evaluatie zijn de leeftijd en het geslacht van de lensdrager, de timing en het begin van de symptomen, het type lens en het lensmateriaal, de gebruikte lensverzorging, de regelmaat waarmee de lenzen worden vervangen, het gebruik van bijkomende bevochtigingsmiddelen, de uren en patronen van het lensgebruik, compliance als het gaat om instructies, de beroepsomgeving, gelijktijdig aanwezige ziekte, en momenteel gebruikte medicatie.

Het is belangrijk op te merken dat het symptoom ‘discomfort’ niet zeer specifiek is, daar discomfort het gevolg kan zijn van heel wat andere dingen dan de contactlenzen. Het is belangrijk dat gelijktijdige pathologieën die verantwoordelijk kunnen zijn voor de symptomen van de patiënt, zoals oculaire medicamentosa, systemische ziekte (auto-immuunziekten en atopische ziekten), ooglidaandoeningen (blefaritis en anatomische afwijkingen), afwijkingen van de traanfilm, en ziekten van de conjunctiva en cornea, geïdentificeerd en behandeld worden alvorens onderzoek te doen naar de contactlens als bron van het discomfort.

Nadat oorzaken voor CLD die niet gerelateerd zijn aan contactlenzen geïdentificeerd en behandeld werden, kan aandacht worden besteed aan de contactlens en de lensverzorging. Gebreken aan de contactlens, zoals een scheurtje of een ontbrekend stukje, afzettingen en niet-bevochtigende oppervlakken, zijn typische oorzaken van problemen met contactlenzen. Kenmerken van het ontwerp van de contactlens (zoals het ontwerp van de rand), materiaalkenmerken, en de pasvorm op het oog, zijn ook zaken die in overweging dienen te worden genomen. Lensvloeistoffen en de bestanddelen daarvan, of onjuiste verzorgingspraktijken kunnen soms ook bijdragen tot CLD; de voordelen van daglenzen zijn mogelijk deels te wijten aan de eliminatie van deze factoren. De oplossing in de blisterverpakking van daglenzen kan echter ook een oorzaak zijn van CLD, met name bij het aanbrengen van de contactlenzen.

De contactlenzen vaak en op het juiste moment vervangen kan de vorming van afzettingen verminderen of elimineren. Overschakelen op andere verzorgingspraktijken kan ook invloed hebben op de vorming van afzettingen. Hoewel veranderen van lensmateriaal mogelijk helpt, is het moeilijk om materiaal te scheiden van de effecten van het ontwerp en oppervlak als bronnen van CLD.

Lenzen kiezen met een steilere basiscurve, een grotere diameter, een andere design of een dunner centrum, kan CLD verbeteren. Het is echter moeilijk om de lensparameters afzonderlijk van elkaar aan te passen. Het veranderen van één parameter kan gevolgen hebben voor de andere parameters.

Kunsttranen en oogbevochtigers, supplementen met essentiële vetzuren, punctale occlusie, en topische medicatie (bv. azithromycine, cyclosporine A), alsook het vermijden van ongunstige omgevingen (bv. vliegtuigcabines) en aanpassen van de knippergewoontes, worden allemaal gebruikt bij het behandelen van patiënten met droge ogen en kunnen nuttige bijkomende hulpmiddelen zijn bij het verhelpen van CLD, hoewel er in de toekomst meer tastbaar bewijs moet zijn over het gebruik van deze middelen (of het uitblijven daarvan).

Alle deze strategieën kunnen in beperkte mate effect hebben op CLD, en geleidelijke verbeteringen van CLD is mogelijk het enige dat we redelijkerwijze mogen verwachten van een alleenstaande interventie. Stapsgewijs toevoegen van behandelingen kan noodzakelijk zijn om tot een zo goed mogelijke verlichting te komen. Gezien de huidige staat van de kennis over CLD, zullen sommige patiënten helaas in zekere mate last blijven hebben van CLD die voldoende hinderlijk voor hen is om te stoppen met het dragen van lenzen.